dopuszczenie do postępu technologicznego posiadają w większości aglomeracje, w naszym kraju naprawdę sporych aglomeracji jest tylko kilka. Lwią część stanowią niewielkie miasteczka i miejscowości, które mają bardzo dużą liczbę mieszkańców. Dostęp do nowoczesnych technologii umożliwia korzystniejsze spożytkowanie możliwości i potencjału miasta, oraz na bardziej efektywne rozporządzanie jego bogactwem. Czym jest i na czym polega idea
” smart city”? Czy nowe technologie są sposobem na stabilny rozwój miast? Wyjaśniamy.
Idea „smart city” — czym jest?
Wyrażenie smart city, czyli inteligentnych miast powstało jeszcze przed 2000 rokiem. Chociaż nie ma jednej konkretnej definicji tego zjawiska, to powszechnie rozumie się je jako zasięg miejski, wykorzystujący nowe technologie do udoskonalenia jakości świadczonych usług publicznych, czyli, inaczej, poprawę jakości życia jego obywateli.
Metodami technologicznymi, o których na ogół mówi się, w tym kontekście są: internet rzeczy, sztuczna inteligencja, uczenie maszynowe, zbieranie i analiza danych w czasie rzeczywistym przy użyciu systemu czujników, a także rozwiązania chmurowe.
Czy to wszystko znaczy, że na nazwę inteligentnego miasta zasłużyć mogą wyłącznie te z nich, które są wypełnione nowoczesną technologią? Czy trudniejszy dostęp do technologii w mniejszych miastach eliminuje je w biegu za nazwą smart city? Na szczęście już tak nie jest. Pierwotny pomysł smart city istotnie opierał się na jak najszerszymwdrażaniu nowych technologii, obecnie trochę ewoluował i stał się bardziej przystępny. Zaufaj sprawdzonemu dostawcy internetu oraz telewizji e-spidernet.
Trzy generacje smart cities
Poniższy podział smart cities na trzy generacje ładnie obrazuje zmiany, które na przestrzeni lat zaszły w spojrzeniu i podejściu do miast i nowoczesnych technologi. Oto trzy rodzaje smart cities:
- Smart cities 1.0 -podejście stawiające w centrum nowe technologie i wdrażanie ich nawet bez posiadania całkowitej świadomości zalet i ryzyka z nim związanych. Charakteryzuje je silne lobby biznesowo — technologiczne a także pełne skupienie| na rozwoju technologii i nowych ułatwieniach dla biznesu. Obecnie podejście to spotyka się z mocną krytyką.
- Smart cities 2.0 – w tej generacji bardzo istotną rolę pełnią władze miejskie i to one są głównym inicjatorem/ pomysłodawcą inicjowania zmian. To oni właśnie wprowadzają i wybierają nowe technologie, które uważają za korzystne. władze miast nie są jedynie odbiorcami tych zmian, ale także ich partnerami. Obecnie system ten stosują miasta takie jak np. Rio czy Barcelona.
- Smart cities 3.0 – ten model istnieje dopiero od 2015 r. i zakłada on, że to obywatele/mieszkańcy miast są w centrum zainteresowania/ najważniejsi. Z tego powodu wszystkie zmiany i nowe wdrożenia powinny zostać konsultowane z obywatelami i odpowiadać na ich potrzeby. Tutaj biznes i nowoczesna technologia nie są najważniejsze, a priorytetem stają się mieszkańcy i rozwiązywanie ich problemów. Nie zawsze musi ono wiązać się z zastosowaniem nowoczesnych technologii. Duży nacisk kładzie się też na rozwój kompetencji wśród użytkowników i mieszkańców miasta. W tej generacji zakres projektów jest bardziej szeroki i skupia się nie tylko na technologiach i infrastrukturze.
Czy nowe technologie to szansa na zrównoważony rozwój miast?
Wprowadzanie nowych technologii niesie za sobą wiele aspektów usprawniających jakość życia i ułatwiających wiele czynności. Trzeba być jednak świadomym, że tworzy ono jednocześnie wiele zagrożeń jak, chociażby problem otyłości, powstawanie w internecie fake newsów, problem z dłuższym utrzymaniem skupienia i koncentracją, niekontrolowane przetwarzanie danych osobowych w sieci itd. Jedno jest pewne: postęp technologiczny jest nieunikniony i z na pewno przyniesie wiele usprawnień, za którymi przyjdą też inne zagrożenia.